ဟင္းလင္းျပင္တစ္ခုပါ
ဒါေပမယ့္..
အဲဒီဟင္းလင္းျပင္ထဲမွာ
အရာအားလံုးျပည့္နက္ေနတယ္လို႕
ထင္ရရဲ့..
မင္းဘာကိုမွ
ဆုတ္ကိုင္မထားလိုက္မိခင္မွာပဲ
အဲဒီအရာေတြ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါကြာ
အဲဒါ...
ကမ ၻာၾကီးရဲ့အမွန္တရားတဲ့..
စိတ္ကူးေတြကလဲ
ဗလာသက္သက္ပါပဲလား
အကၡရာမဲဲ႕ေနတဲ့
ရင္ဖြဲ႕ကဗ်ာခတ္ရင့္ရင့္ေတြ
ငါ့ႏွလံုးသားထဲကေန
တစခ်င္းေၾကြက်ေနရဲ့
ျပကၡဒိန္တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့
လမိုက္ညေတြလို
မျမင္မစမ္း
ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးျပီ
သူငယ္ခ်င္းေရ
သံစဥ္မတူတဲ့
ေတးသြားတပိုဒ္ကို
အတူမဆိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလဲ
ငါရိုးသားစြာ
နႈတ္ဆက္ပါတယ္
ကိုယ့္ဘ၀ကိုရွာရင္း
ေန႕ရက္ေတြျဖတ္သန္းၾကတာေပါ့
ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္
ေျမပံုမရွိတဲ့ေဒသမွာပဲ
ငါ့ကိုငါရွာေဖြခ်င္တယ္
ရင္ခုန္သံအသစ္ေတြနဲ႕
ငါတည္မဲ့ျမိဳ႕ျပမွာ
မွတ္ပံုတင္မလိုဘူး
ဗီဇာမလိုဘူး
လက္မွတ္မလိုဘူး
တံဆိပ္ေခါင္းမလိုဘူး
ပကာသနမလိုဘူး
ေနကာမ်က္မွန္မလိုဘူး
အာဏာလည္းမလိုဘူး
ဘာအေရာင္မွ
မစြန္းထင္းရေသးတဲ့
နွလံုးသားတစ္ခုနဲ႕ပဲ
မင္းကို၀င္ခြင့္ျပဳမယ္
သားထက္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment