ဖတ္စာ-၇၅

သက္တမ္း ၇၅ နွစ္မွာ

ျဖစ္ခ်င္တာေတြ...

မျဖစ္ေသးတာေတြ...

ျဖစ္သင့္တာေတြ...

ျဖစ္ေနတာေတြ....

.......

ျဖစ္....ပ်က္..ျဖစ္..ပ်က္..

...

က်ေနာ္နဲ႕ လူေတြ

သူတို႕က အမႈိက္ျဖစ္လိုက္

က်ေနာ္က အမႈိက္ျဖစ္လိုက္

မိုက္ေဖာ္မိုက္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း

အိပ္မက္ေတြ မီးခိုလို အူၾက...

အနွစ္ ၃၀ စာ လူ႕အျဖစ္မွာ

ေခတ္ၾကီးကို ခါးထစ္ခြင္ရင္း

ရုပ္၀တၳဳ အေဖာင္းအပြေတြ

ၾကိုက္ေရာင္းၾကိုက္၀ယ္ ေလာကဓံေတြနဲ႕

ရင္ခုန္သံ အတုေတြၾကား

ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္

စက္ရုပ္ဆန္ဆန္

ေမာင္းနွင္ခဲ့ရတယ္....။

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀မွာ

တကယ့္ အလွဆိုတာ

နွလံုးသားက လာတဲ့

ေမတၱာတရား စစ္စစ္

ကိုယ္ခ်င္းတရား စစ္စစ္ ဆိုတာ

လူေတြက

ေမ့ေနၾကတာလား

ေမ့ပစ္လိုက္ၾကတာလား

ေမ့သြားၾကတာလား...

ျဖစ္နိုင္မယ္ ဆိုရင္

လူတိုင္းရဲ့ နွလံုးသားထဲမွာ

ရင္ခုန္သံ စစ္စစ္ေတြ

ျပန္ျပီး တပ္ဆင္ေပးခ်င္တယ္....။

၇၅ နွစ္သက္တမ္းမွာ

ငါတို႕ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ

ဆက္ရွင္သန္ဖို႕

ေမွ်ာ္မွန္းနိင္မွာလဲ...

တကယ္ေတာ့

လူ႕ဘ၀ရဲ့ အနွစ္သာရဆိုတာ

လူသားရဲ့

အျမင့္ျမတ္ဆံုး နွလံုးသားပါပဲ...

အမ်ားၾကီးမလိုပါဘူးကြာ

ဘ၀ဆိုတာ

အျမင့္ျမတ္ဆံုး နွလံုးသားနဲ႕

အေကာင္းဆံုးၾကိုးစားရင္း

ေပါ့ပါးရိုးသားစြာ

ျဖတ္သန္းပစ္လိုက္ဖို႕ပါပဲ..။


လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသို္လ္)

၂၁ ရာစု ကိုလံဘတ္စ္

လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္တာ

မဟုတ္ဘူး

ကမၻာၾကီးမွာ

ငါ့အတြက္ ေနရာေတြ

ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိသလဲလို႕

တီးေခါက္ၾကည့္တာပါ...

ဒါပါပဲ

ဒီထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူးကြယ္.....

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာ တကၠသိုလ္)

ပန္းခ်ီကား

ျပႆ     ဒါးေတြ

ရက္ရာဇာေတြနဲ႕

ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့

ျပကၡဒိန္ တစ္ခုဟာ

ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္ေလာက္ ၾကာျပီးေနာက္

သူလည္း က်န္ခဲ့ရတာပါပဲ...

ထြက္ခြာသြားသူေတြ

က်န္ရစ္ခ့ဲၾကသူေတြ

ျပီးေတာ့

အသစ္ေရာက္လာၾကသူေတြ

သူတို႕ေရာ...

ျပကၡဒိန္ ဘယ္နွစ္ခုစာေလာက္

ေလာကၾကီးထဲ

ေပါေလာေမ်ာေနၾကဦးမွာလဲ.....

ဖိနပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား

ပါးခဲ့ၾကျပီးျပီလဲ

ဘ၀မွာ

ထိန္ထိန္ုညီးညီး

ပူျပင္းတဲ့ ေန႕ရက္ေတြရွိမယ္

တိမ္တိုက္ မည္းမည္းေတြ

မႈိင္းအံု႕ေနတဲ့

ဒိုင္ယာရီ အေဟာင္းေတြရွိမယ္

ျမစ္တစင္း ရဲ့ရွင္သန္ျခင္းမွာ

ကမ္းပါးေတြ ျပိဳေပးရတာ

ေလာကရဲ့ နိယာမပါပဲ

ဒီလိုနဲ႕

ကုိယ့္ဘ၀ကို္ယ္ ျမစ္တစ္ခုလို

စီးဆင္းပစ္ရင္း

မဆံုးနိုင္တဲ့ ဒီခရီး

ဘယ္ေတာ့ျပီးမလဲကြယ္....


လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

ယံုၾကည္ခ်က္.....

လိုတမ်ိဳး မလိုတမ်ိဳး ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕

အဖိုးအခ မရဘဲ

ေရာင္းအားေကာင္းေနတဲ့

အတင္းအဖ်င္း စကားလံုးေတြၾကား

ပကာသန တရားဟာ

ေနာက္ဆံုးေပၚ တံဆိပ္ေတြရဲ့

ေစ်းနႈန္း အတက္အက်နဲ႕

တိုက္ရိုက္ အခ်ိဳးက်ေနေလရဲ့.......

ဒီလိုပါပဲ

ေခတ္ကိုက

သီလမရွိ သိကၡာမရွိသူေတြ

လူရာ၀င္ေနၾကတဲ့ ေခတ္

ဘယ္လို ဆႏၵျပျပ

ဘာမွ ထူးျခားမလာေတာ့

ကဗ်ာေတြပဲ ခ်ခ်ေရးျဖစ္တယ္....

ဘ၀ျမင့္နိုင္ေလာက္တဲ့ လူ မဟုတ္ေပမယ့္

ရင္ထဲက မပါလို႕ကေတာ့

ဘယ္ လူၾကီး လူဆိုးေတြကိုမွ

အားနာပါးနာ ျပံုးျပခ်င္စိတ္ မရွိဘူး...

ရူးတယ္လုိ႕ပဲ ေျပာေျပာ

အဲဒီ မိုးခါးေရေတြ

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေသာက္ေသာက္

က်ေနာ္ကေတာ့

ရိုးသားတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ အျဖစ္

ကို္ယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္ ပစ္လိုက္တယ္.....။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသုိလ္)