ငါနဲ႕အတူ
အျမဲရွိေနတဲ့
ေသျခင္းတရားရယ္..
ငါ့ဆီခဏခဏ
အလည္လာတတ္တဲ့
`ဒုကၡ´ဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ၾကီးရယ္..
ငါဟာ..
သူတို႕နဲ႕အတူ
ဘ၀အတုေတြ ငွဲ႕ေသာက္ရင္း...
အိပ္မက္အတုေတြ စားသံုးရင္း...
တျဖည္းျဖည္း ၾကီးျပင္းလာတဲ့
`အတၱ´ကို
ေမြးျမဴရင္းေပါ့ေလ...
လူတခ်ိဳ႕က
ကိုယ့္ရွင္သန္မႈအတြက္
သူတပါးရဲ႕
အေသြးအသားကို
စားသံုးၾကတယ္..
လူတခ်ိဳ႕က
သူတပါးရွင္သန္မႈအတြက္
ကိုယ့္အေသြးအသားကို
ေပးဆပ္တယ္...
ျမင့္ျမတ္ျခင္းဟာ
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေသာ
လူသားဆန္ေသာ
လူသား၏ နူးညံ့တဲ့ နွလံုးသားမွ
ညင္သာစြာလႈပ္ခတ္လိုက္ေသာ
ရင္ခုန္သံျဖစ္တယ္..။
အမွန္တရားဟာ
လင္းလက္ခဲတယ္...
ေမွးမွိန္ခဲတယ္..
ငါကေတာ့
အမွန္တရားေတြကို
ျမတ္နိုးတတ္ဖို႕
ၾကိုးစားတယ္...
ဘယ္လိုပဲ
မျမင္ကြယ္ေယာင္ေဆာင္ေပမယ့္
ငါ သယ္ေဆာင္ရမယ့္
အတိတ္ဟာ
ငါ့ေနာက္မွာ
အရိပ္ေတြလို
လိုက္ေနခဲ့တာပါ....
ခဏေလာက္
ျငိမ္ေပးစမ္းပါ
အမွန္တရားေတြကို
ၾကိတ္မွိတ္ျမိဳသိပ္ထားရတဲ့
နွလံုးသားေတြရဲ့
တုန္ခါလႈိက္ေမာေနတဲ့
ရင္ခုန္သံေတြ
ငါ ၾကားေနရတယ္
တခါတခါမွာ
ေပ်ာ့ညံ့တတ္တဲ့ ငါဟာ...
အမွားေတြကို
အမွားေတြကို
အမွားနဲ႕တုန္႕ျပန္တတ္ဆဲပဲ
`က်ား´ဆိုတာ ျမက္မစားရဘူး...တဲ့
ငါ..ရဲရင့္ဖို႕ကိုလည္း..
ၾကိုးစားေနပါတယ္...
ေဟာ..
ေနလံုးၾကီးေတာင္
တျဖည္းျဖည္း
ျမင့္လာေနျပီ
ငါ့ေရွ႕မွာ
ပ်က္စီးေနတဲ့
ဥယ်ာဥ္ၾကီးရွိတယ္
ဥယ်ာဥ္ဆိုတာ
သစ္ပင္ပန္းမံေတြရဲ့
ဆြတ္ပ်ံ႕သင္းျမတဲ့
ရနံ႕ေတြနဲ႕ပဲ
လွပေနဖို႕ေကာင္းတာ..
ခုေတာ့..
ျမက္ပင္ေတြနဲ႕
စိန္းလန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
အဲဒီ ဥယ်ာဥ္အပ်က္ထဲ
ႏြားငတ္ေတြ
ပြဲက်ေနတယ္ေလ..
သားထက္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment