တိမ္ေတြၾကား
လွပစြာ လင္းပေနတဲ့ လမင္းရယ္..
တြယ္တာတတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႕
နွလံုးသားကို အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕
သူမဟာ က်ေနာ္တိုးတိတ္စြာ ခ်စ္ခဲ့ရသူပါ....
တမ္းတလိုက္တုိင္း....
ရင္ထဲအျမဲလန္းလာတတ္တဲ့ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ပါပဲ..
ေတးသြားေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္..
သူမအတြက္ က်ေနာ္ေရးျခစ္ခဲ့
ေနာက္ဆံုးဒီလိုနဲ႕ပဲ ....ေ၀းရမယ္ထင္ရဲ့
မထိုက္တန္ပါဘူး ခ်စ္သူ...
သိမ္ငယ္စိတ္နဲ႕....က်ေနာ္....
ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာ ျမိဳသိပ္ခဲ့တယ္..
ဘ၀ရဲ့လမ္းကလည္း ေတာင္တန္းေတြ အထပ္ထပ္
တာအထြက္မွာ ခဏခဏ ေမွာက္လ်က္လဲက်ခဲ့တဲ့
အေျပးသမား တစ္ေယာက္လို..
ဘ၀က ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႕ပါ....
ေတာအုပ္ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျဖတ္ခဲ့ေပမယ့္
က်ေနာ္ကေတာ့ ျမိဳ႕ျပေတြနဲ႕ ေ၀းေနဆဲ..
အညာက တမာတန္းေလးကိုလြမ္းတယ္..
ေမေမ့ကို လြမ္းတယ္...
ေတာရြာေသးေသးကေလးဆီက မိသားစုေလးကိုလြမ္းတယ္..
လူေတြကမလြယ္ပါဘူးကြာ.....တဲ့
ေတြးေတြးဆဆ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုလည္းလြမ္းတယ္.....
တိုးတက္ခ်င္လြန္းလို႕ဆိုျပီး..ရင္နာစြာနဲ႕
ေက်းလက္ကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့..ေမေမ့သား က်ေနာ္ပါ
တံတိုင္းေတြ အထပ္ထပ္ကာထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ဆီ လာခဲ့တယ္
မာယာေတြနဲ႕ စည္ကားေနတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ဆီကိုေလ...
ေတာသားတစ္ေယာက္အတြက္ မတူမတန္ပါဘူးတဲ့..
တီးတိုးသံေတြ ၾကားေနေပမယ့္..
က်ေနာ္က...အဲဒီေတာင္တန္းၾကီးေတြထက္...
ျမင့္မားေအာင္ ပ်ံသန္းခ်င္ခဲ့တယ္..
ေတာင့္တတိုင္း ျပည့္စံုရေအာင္ကလည္း
ကမာၻၾကီးဟာ မီးခြက္ေစာင့္တဲ့ နတ္ဘီလူးတစ္ေကာင္မဟုတ္ခဲ့..
ဘာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တုတ္ေႏွာင္ခ်င္ခဲ့ၾကတာလဲ..
က်ေနာ္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး..
တကယ္ေတာ့...
ဘယ္သူ႕ `အတင္း´ ကိုမွ မေျပာခ်င္သလို
ကိုယ့္ `အတင္း´ကိုလည္း မေျပာခ်င္ဘူး..
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မိုက္မဲခဲ့သမွ်အတြက္..
ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အရုိက္ခံလိုက္ပါမယ္..
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္ကေတာ့ ေလွာ္ခတ္ေနဆဲပါ..
တစ္ဖက္တည္းနဲ႕ ေလွာ္လိုိ႕မေရာက္ရင္..
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ေလွာ္မယ္..အဲဒါမွ မေရာက္ေသးဘူးဆိုလည္း
ေျခေရာလက္ေရာ ေလွာ္မယ္...
ေတေလတစ္ေယာက္လိုပဲ က်ေနာ္ ရိုးသားစြာ စီးဆင္းခဲ့တယ္..
ကံ၊ဥာဏ္၊၀ိရိယတဲ့...တူရြင္းသံုးလက္နဲ႕
တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ဘ၀ကို တူးဆြေနဆဲပါ..
အလည္လြန္ေနတဲ့ ရတနာေတြေလ
ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနရွာတဲ့
က်ေနာ္အိတ္ကေလးထဲ ခုထိေ၇ာက္မလာၾကေသးပါ...
အသားမာေတြတက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးေတြကလည္း
ဘယ္သူ႕အတြက္မွ ရင္ခုန္ခ်င္စရာ မေကာင္းခဲ့ဘူး..
ဒီလိုနဲ႕....သူမနဲ႕ က်ေနာ့္ၾကား
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ အထပ္ထပ္ျခားခဲ့တယ္..
တံတားေတြ တစ္စင္းျပီးတစ္စင္းခင္းျပီးမွ
တကူးတက ျဖတ္သန္းရမယ့္လမ္းမို႕...
ခ်စ္သူကို လက္မကမ္းရက္ေတာ့ပါဘူး..
ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ က်ေနာ့္ဘ၀ေလးထဲကို
မခုိလႈံခ်င္ပါနဲ႕ဦးကြယ္.....
တေႏြလံုး ငိုေၾကြးခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားကမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ရင္းျပီး
ခ်စ္သူအတြက္ ပန္းတစ္ခင္း က်ေနာ္ပ်ိဳးထားပါတယ္..
တစ္ဘ၀စာအတြက္ ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ပါပဲ ခ်စ္သူရယ္...
က်ေနာ္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြက
တန္ဖိုးနည္းခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္
ခ်စ္သူသာ တန္ဖိုးထားတတ္ရင္ အဖိုးျဖတ္လို႕မရပါဘူးကြယ္...
သူမရဲ့အလွမွာ
ေတာက္တဲ့တစ္ေကာင္လို တြယ္ကပ္ေနခဲ့တဲ့ စြဲလန္းျခင္းေတြနဲ႕
က်ေနာ္သကၠရာဇ္မ်ားစြာ အိပ္ေမာက်ခဲ့ပါတယ္..
ခုေတာ့လည္း အခ်စ္ဆိုတဲ့
တံဇဥ္ကေလးတစ္လက္နဲ႕ပဲ....
သူမဆီထားခဲ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အားလံုးကို
ရိပ္သိမ္းနုိင္လိုက္ပါျပီ..
ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလး စီးဆင္းရာ...
ေတာပန္းေလးေတြ ေပ်ာ္ပါးရာ...
ေတာင္တန္းျပာေလးေတြ က်က္စားရာ...
ျငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ ေဒသေလးမွာပဲ
အတြယ္တာမဲ့လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္
ငါတမ္းတမိပါရဲ့
သားထက္ (မံုရြာ နည္းပညာတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment