၁
ရိုးရိုးက်င္ ့ျမင့္ျမင့္ၾကံ
မွန္ကန္တဲ့ ေ၀ါဟာရေတြနဲ႕
ဘယ္တုန္းကမွ
အထာမက်ခဲ့ဖူးတဲ့...လူပါ...
ဆိုးဆုိးဆစ္ဆစ္
ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ကိုက္ခဲလာတဲ့အခါ
က်ေနာ္ကဗ်ာေရးတယ္...
ညီ, ညီမေတြက
အားကိုးရတဲ့..အကိုၾကီး..
ေမေမကေတာ့
လိမၼာလိုက္တဲ့...သားၾကီး..
ခ်စ္သူေတြကေတာ့
သစၥာမရွိတဲ့ အယုတ္တမာေကာင္တဲ့...
ပတ္၀န္းက်င္..
အင္း..ပတ္၀န္းက်င္ကေတာ့..
နားနဲ႕မဆန္႕ဘူး..
က်ေနာ္....
အားလံုးကို.....
သိမ္းဆည္းမထားတတ္ပါဘူး...
ဘိန္းစားခ်င္းအတူတူ
တစ္မူး ပိုရွဴခ်င္ၾကတာ..
သဘာ၀ပဲလား..
ပ်ားသကာလိုခ်ိဳတဲ့
မုသားလွလွေတြ
ေစ်းေကာင္းရေနၾကတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့..
က်ေနာ္ သူတို႕အေၾကာင္းကို
ခတ္ေပါ့ေပါ့ေလးပဲ
ေတြးလိုက္တယ္..
က်ေနာ္ေပးသမွ်ကိုပဲ
ေလာကၾကီးဆီက
ျပန္ရမွာပဲေလ....
အေရးမၾကီးတာနဲ႕
အေရးၾကီးတာ ေရာေထြးေနၾကတဲ့
ကမာၻၾကီးမွာ စစ္ပြဲေတြျဖစ္တာ
မထူးဆန္းလွပါဘူး..
တစ္ေယာက္ခြက္တစ္ေယာက္ ျဖည့္ရင္း
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကပါ...တဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တအားခ်စ္ေနတဲ့
လူေတြအတြက္...
ဒီအေရးအသားေတြဟာ..
ကြ်ဲပါးေစာင္းတီးစကားေတြပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ရဲ့..
က်ေနာ္ကေတာ့
ငါးေတြကို
မွ်ားလို႕ေကာင္းေနတုန္းပဲ
ငါးေလးေတြကို
က်ေနာ္သနားပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ ငါးမွ်ားတဲ့
အရသာကိုေတာ့
က်ေနာ္နွစ္သက္တတ္ခဲ့တယ္..
ဒါဟာလည္း
က်ေနာ့္ရဲ့
အျမင္ကတ္စရာ
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ျဖစ္မယ္ထင္ရဲ့...။
၂
အနုပညာတစ္ခုအေနနဲ႕
လက္ရာမေျမာက္ခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္
ေမွာင္မိုက္ေနရွာတဲ့
က်ေနာ့္နွလံုးသား
တစ္ေထာင့္....တစ္ေနရာေလးမွာေတာ့
က်ေနာ့္ကိုယ္...က်ေနာ္...ထြန္းညွိဖို႕
က်ေနာ့္ ကဗ်ာေလးေတြက
ေတာက္ပ...တည္ရွိေနၾကဦးမွာပဲေလ....
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့..တစ္စံုတစ္ရာအတြက္..
က်ေနာ္ကိုက...အရာရာကို..
မသိသလို ေနတတ္ခဲ့ဖို႕ေကာင္းတာ..
တကယ္ေတာ့...
မေန႕တစ္ေန႕က...အေၾကာင္းေတြပါပဲ..
ေတြးေတြးေနမိသမွ်
သတိတရ ေန႕ရက္ေတြက
ေမ့ဖို႕မလြယ္ဘူး..
အလြမ္းနဲ႕ဖာေထးထားတဲ့...ဒဏ္ရာေတြက
ျပကၡဒိန္ေဟာင္းကို
ျပန္လွည့္ၾကည့္မိတိုင္း...
နွလံုးသားကို
ထိခုိက္နာၾကင္ေစတုန္းပဲ...
က်ေနာ္ကေတာ့...ရူးသြပ္စြာ..
ခံစားခဲ့တာပါ..ခ်စ္သူ...
ကိုယ့္အတတ္နဲ႕ကိုယ္
စူးခဲ့သလား..
က်ေနာ့့္ အခ်စ္ေတြဟာ
စစ္မေရာက္ခင္ ျမားကုန္ခဲ့ရတယ္..
သူမျပစ္သြားခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့..
က်ေနာ္ကိုက..
သူမေျခလွမ္းေတြကို.
မွီေအာင္မလိုက္တတ္ခဲ့တာပါ..
ခုေတာ့...
ေလွ်ာက္ရင္း...နင္းေနရတဲ့
ေဟာဒီ..လမ္းမၾကီးက
အထီးက်န္ဆန္ျခင္းကိုပဲ
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဟေနသလိုလို..
မာနေတြနဲ႕ လက္စိုေနတဲ့
သူမနႈတ္ခမ္းလွလွေတြထက္
က်ေနာ့္အခ်စ္ေတြ
ပုန္းခိုလို႕ေကာင္းေနၾကတုန္းပဲ..
သူမမရွိတဲ့
လမ္းမၾကီးထက္
က်ေနာ့္အသက္ရွဴသံေတြ
ေျခာက္ကပ္အက္ရွေနပါတယ္..
တကယ္ေတာ့
က်ေနာ္ဟာ..
က်ေနာ့္အတြက္ မထိုက္တန္တဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္ကိုမွ..
နမ္းရႈိက္ခြင့္ ရခ်င္ခဲ့တာေလ..
ပန္ဆင္ခြင့္မရွိတဲ့
အိပ္မက္လွလွေတြနဲ႕အတူ
က်ေနာ္သူမကို
တစ္သက္လံုး
သတိရေနမိမွာပါ..
ေလလြင့္နွလံုးသားတစ္ခုကို
ထိန္းေက်ာင္းရင္း
အလြမ္းကဗ်ာ...ခတ္ရင့္ရင့္ေတြ...
ေဟာဒီ..ေလထုထဲကေန..
က်ေနာ္ ပစ္လႊင့္လုိက္ပါတယ္...
အခိုက္အတန္႕ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
..နားစြင့္ေပးပါလား...
...ခ်စ္သူ....
the end
သားထက္ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)
No comments:
Post a Comment