မေန႕က
အျဖစ္ေတြလိုပါပဲ...
ဆင္သေရကို
ဆိတ္သေရနဲ႕ဖံုးထားတဲ့
ညေနခင္းမွာ
ေကာက္က်စ္မႈေတြရဲ့
ရနံ႕က
ခတ္အက္အက္ ပ်လြင့္ေနရဲ့...။
မရွဴ မျဖစ္လို႕
ရွဴေနရတဲ့
ေအာက္စီဂ်င္ဟာ
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက
ခံတြင္းခ်ဥ္မႈကို
မေျပေပ်ာက္ေစခဲ့ဘူး...။
ဒီလိုနဲ႕...
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ဘီယာတဗူးလို
ေဖာက္ေဖာက္ေသာက္ရင္း
မူးယစ္ရီေ၀ ပစ္ခဲ့ရတဲ့
ညေတြ...
..မ်ားျပီ...။
ကုိယ့္အညွာကို ကိုက္ခ်ီ
ငါ့ဆီပ်ံသန္းလာတဲ့
သစ္ရြက္အေၾကြေတြထဲမွာေရာ
ရိုးသားမႈဟာ
ရိုးရိုးသားသားမွ
ရွိေနေသးရဲ့လား....?
ခုဆိုရင္
ငါျဖတ္ခဲ့တာ
သကၠရာဇ္ ၂၈ ခုေတာင္
ေက်ာ္ခဲ့ျပီေလ...။
လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)
