မင္းရဲ့....
နုညံ့တဲ့
လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕
ငါ့နွလံုးသားကို
တီးခတ္လိုက္ပါ...
ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီးက
အလြမ္းသီခ်င္းေတြဆိုဖို႕
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္....
မင္းရဲ့....
လက္ေတာက္ေနတဲ့
မ်က္၀န္းေတြနဲ႕
ငါ့စိတ္ကို
ညႈိ႕ယူလိုက္ပါ..
ငါ့အခ်စ္ေတြက
ဒူးေထာက္အညံ့ခံဖို႕
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္...
မင္းရဲ့...
ခ်ိဳျမိန္တဲ့
နႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕
ငါ့ဘ၀ကို
ဖမ္းစားလုိက္ပါ..
ငါ့ရူးသြပ္ျခင္းေတြက
အရာရာကို ေပးဆပ္လုိက္ဖို႕
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္...
မင္းသိရဲ့လား
ငါ့အျဖစ္ဟာ
မီးပြိဳင့္မွာရပ္ေစာင့္ေနတဲ့
ကားတစ္စီးလိုမ်ိဳးပါ..
မင္းမုန္းသြားမွာ
စိုးလြန္လြန္းလိဳ႕
`ခ်စ္တယ္´ဆိုတဲ့
စကားတစ္ခြန္း
ဘရိတ္အုပ္ရတာ
ရင္ေတြပြင့္မတတ္ပါပဲ....အခ်စ္ရယ္...
ရြာလက္စ
မိုးေရေတြ
မေျခာက္ေသြ႕ခင္...
လင္းလက္စ
ေနေရာင္ေတြ
မေအးစက္ခင္..
က်လက္စ
နွင္းမႈန္ေတြ
မခဲေသးခင္...
ဒါေတြဟာ..
အိပ္မက္ေတြလိုပဲ
မႈန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္ ဆိုတာ
မသိေသးခင္
.....
သံေယာဥ္ဇဥ္ဟာ
ငါ့နွလံုးသားကို
အထပ္ထပ္
ခ်ည္ေနွာင္ရစ္ပတ္ခဲ့ျပီးျပီ...
ဒီလိုနဲ႕ပဲေပါ့...
အိပ္မက္လွလွေတြနဲ႕
ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့...
စိတ္ကူးနုနုေတြနဲ႕
ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႕
လန္းဆန္းေနတဲ့..
`အခ်စ္´ဆိုတဲ့
`ပန္းတစ္ပြင့္´ဟာ
သူမရဲ့
မ်က္၀န္းတစ္ခ်က္ အလက္မွာ
ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္......
သားထက္ (မံုရြာ)
No comments:
Post a Comment