အပိုင္း (၆) မွ အဆက္
က်မမိဘမ်ားသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ ဆီစက္၊ဆန္စက္ပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
အလြန္စည္းကမ္းတင္းၾကပ္ေသာ၊အစဥ္အလာၾကီးေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းလည္း ျဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္ျပဳရာတြင္လည္း မိဘမ်ားစီစဥ္ေပးသည့္သူကို လက္ထပ္ရသည့္ ေရွးရိုးစြဲအစဥ္အလာ
တစ္ခုလည္း ရွိသည္။ယခုလည္း ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႕ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ထားျပီးျဖစ္ပါသည္။
က်မကေတာ့ အခ်စ္မပါေသာ နွလံုးသားမဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ဘ၀ကိုမနွစ္ျမဳပ္ခ်င္ပါ။
သို႕ေသာ္ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာကိုလည္း အဲဒီတုန္းက နားမလည္ခဲ့ေသးေပ။ေမေမ့စကားကို
မလြန္ဆန္နိုင္၍သာ ေခါင္းျငိမ့္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။အဲဒီအတြက္ ေမေမကလည္း က်မရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္တစ္ခုကိုလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့ပါသည္။အဲဒါကေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ ေက်ာင္းကို လြတ္လပ္စြာ တက္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။
မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာဆို ထိုဆရာ၀န္ဆိုေသာ ပုဂၢဳလ္ကိုမမေတြ႕ခ်င္ဘဲ ေတြ႕ေနရသည္။က်မထိုလူကို ဘယ္လိုမွ ၾကည့္လို႕မရ၊ေမတၱာလည္း ထားလို႕မရပါ။ထို႕ေၾကာင့္ သူနဲ႕မေတြ႕ေအာင္ အျမဲေရွာင္ေနရသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုလူကလည္း မ်က္နွာေျပာင္တိုက္ကာ လာျမဲလာေနသည္။ထို႕ေၾကာင့္ အေဒၚမ်ားရွိရာ မံုရြာေက်ာင္းကို ေျပာင္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
ကံဆိုးတာလား ကံေကာင္းတာလား ခုေတာ့ တသက္လံုး မခံစားခဲ့ဖူးသည့္ အခ်စ္ဆိုေသာ ခံစားခ်က္သည္ က်မရင္ကို ေႏြးေထြးလာေစခဲ့ပါသည္။ေႏြးေထြးမႈနဲ႕အတူ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရမႈတို႕သည္ နွလံုးသားကို တျပိဳင္နက္ထဲ ေလာင္ကြ်မ္းေစပါသည္။
အခ်စ္သည္ မေမွ်ာ္လင့္နိုင္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာပဲ က်မမသိေအာင္ က်မနွလံုးသားထဲကို ၀င္ေရာက္ေနခဲ့ပါသည္။ အဲဒီအတြက္ က်မမွားတယ္လို႕မယူဆခ်င္ပါ။မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခုဟာ အေတြးေတြကို နွိတ္စက္ေနေလသည္။အင္း ငါဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ရမလဲ။အေ၀းဆီမွ နာရီသံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၃ ခ်က္တိတိ ၾကားလိုက္ရသည္။ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ညနက္ေနျပီပဲ။ညသည္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။
“မျဖစ္ေသးဘူး”
မနက္က်ရင္ စာသင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ငိုက္ေနမွာ စိုးရသည္။ဘယ္လ္ိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကိုးစားျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ၾကိုးစားရမည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ခန္းစည္းစေလးကို ဆြဲခ်ျပီး အိပ္ယာေပၚတက္ကာ လွဲအိပ္လိုက္သည္။အေတြးတို႕က ဟုိတစ္စ သည္တစ္စ.။ကိုရယ္ မျဖစ္နုိင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ ခတ္စိမ္းစိမ္းပဲ ေနလိုက္ၾကတာ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ဒီထက္ပိုျပီး သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္မိရင္ ပိုျပီးခံစားရလိမ့္မယ္ေလ။
ခြင့္လႊတ္ပါ ကိုရယ္ က်မေလ ကိုမသိေအာင္ပဲ တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္သြားပါ့မယ္။
အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္ သူမ မဆံုးနိုင္တဲ့ အိပ္မက္ေတြဆီ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
၁၁
ၾကယ္ေတြ
ရုတ္တရက္
ေသဆံုးသြားရတဲ့
ည တညပါ...
ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္ရွသြားမွာ
ေၾကာက္လို႕
တိတ္တဆိတ္
ငိုေၾကြးေနတဲ့
လမင္းရဲ့
ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ကို
ငါၾကားတယ္...
အျပာေရာင္
မွိန္ပ်ပ် လင္းေနတဲ့
ငါ့ရဲ့
အခန္းက်ဥ္းေလးက
ငါ့ကို
ေထြးေပြ႕ထားတယ္..
ေဟာဒီ..အခန္းထဲမွာ...
မင္း စြန္႕ပစ္လိုက္လို႕
နာၾကင္ေနတဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္...
မင္းကို..လြမ္းလို႕..
တုန္ခါေနတဲ့
သံစဥ္တခု...
ဖတ္လက္စ
စာအုပ္တအုပ္...
စားလက္စ
ထမင္းပန္းကန္တခ်ပ္
ေရးလက္စ
သီခ်င္း တပိုင္းတစ
ဖရိုဖရဲ
အိပ္ေမာက်ေနတဲ့
ဂစ္တာအုိေလး...
က်ိဳးေၾကသြားတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အပိုင္းအစေတြနဲ႕
ေလေျပက
အံထုတ္လုိက္တဲ့
ပန္းတပြင့္ရဲ့
ခတ္အက္အက္ ရနံ႕....
ျပီးေတာ့...
အမွတ္တမဲ့မ်ား...
အမွတ္တရမ်ား...
ဒဏ္ရာမ်ား...
မင္းနဲ႕ငါၾကား
ကမာၻၾကီး
ထက္ျခမ္း ကြဲသြားသလိုမ်ိဳး
အရာရာဟာ
ေ၀းကြာဖို႕
အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကရဲ့...
ေနျမင့္ေလေလ
အရူးရင့္ေလေလ
အခ်စ္ေရ
ငါ့မ်က္လံုးေတြ
တျဖည္းျဖည္း
ေ၀၀ါးလာတယ္...
ဒါေပမယ့္
မ်က္၀န္းေတြရဲ့
`အဖြင္´့`အပိတ္´မွာ
မင္း...ပံုရိပ္ေတြ....
မင္း...သဏၭာန္ေတြ...
မင္း...အျပံဳးေတြ....
...ငါ.....
မုန္းရမွာတဲ့ လား....
ေမ့ရမွာတဲ့ လား...
မေတြ႕ခဲ့ၾကရင္
အေကာင္းဆံုးတဲ့ လား...
အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕
ၾကိုးစားရင္း
မိုးလင္းသြားရဦးမယ့္
ေနာက္ လာမယ့္
ငါ့ရဲ့...အထီးက်န္ညမ်ား...
...ဒါေတြဟာ...
...ဒါေတြဟာ...
ခ်စ္တတ္သူ
တေယာက္အတြက္
ခ်စ္သူေပးခဲ့ေသာ
ဆုလဒ္မ်ား အျဖစ္
ငါ့နွလံုးသားေတြထဲ
အျမဲထစ္ခ်ဳန္းေနမွာပါ..
အခ်စ္ရယ္....
`ဂူဂဲ ထေတာ့ေလကြာ ေက်ာင္းသြားရေအာင္´
ဂူဂဲက တေခါေခါနဲ႕ ေကာင္းစြာအိပ္ေမာၾကေနဆဲပါပဲ။
`ေဟ့ေကာင္ ထေတာ့ကြ ရွစ္နာရီထိုးေတာ့မယ္´
သူ႕ကိုေပၚမွာ ျခံဳထားတဲ့ေစာင္ကို အတင္းဆြဲခ်ရသည္။ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ဘယ္လိုမွထမယ့္ ေကာင္မဟုတ္ပါ။
`ဟာ ေဒါင္းၾကီးဘယ္လို လုပ္တာလည္းကြာ ဒီမွာ အတင္း အိပ္လို႕ေကာင္းေနတာကြ´
`သူမ်ားသားသမီးကို ေတာ္ေတာ္ စည္းစိမ္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ေကာင္ပဲ´
`ေန႕တိုင္းအိပ္ေနရတာပဲကြာ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုေလး။ မင္းရဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ပဲ ျဖဳန္းတီးပစ္မလို႕လား ငတုန္းရ´
`စကားၾကီးစကားက်ယ္ေတြကြာ ေတာ္ပါေတာ့ ေျပာ မင္းက ဘာေတြအေရးၾကီးေနတာလဲ´
`ဒီေန႕ငါ အတန္းမတက္ေတာ့ဘူးကြာ မင္းဘာသာ တစ္ေယာက္တည္းပဲ သြားေတာ့။မေန႕ညက မန္ယူပြဲကလည္း ရႈံးေသး အိပ္ေရးကလည္းပ်က္ေသး။ငါ့ေဒါသေတြ မင္းအေပၚ စုပံုသြားမယ္ေနာ္´
ဂူဂဲ အိပ္ေရးမ၀ဘဲ ထလိုက္ရလို႕ ဘုေတာေနသည္။
`လိုက္ခဲ့ပါကြာ ငါတစ္ေကာင္တည္း ေက်ာင္းသြားရမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာၾကီးမို႕ပါ´
`မလိုက္ဘူးဆို မလိုက္ဘူးကြာ´
`ဒီမွာ ဂူဂဲ မင္းေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူးလား။မိဘက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံျပီး ေက်ာင္းထားေပးရတာ။
မင္းေက်ာင္းမွန္မွန္ေတာ့ တက္သင့္ပါတယ္။”
“ေလာကမွာ ေငြဆိုတာ သံုးျဖဳန္းပစ္လိုက္ဖို႕သာ လြယ္တာ။
ရွာဖို႕က ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ကြ မင္းသိလား´
`ကဲ ထျပီေဟ့ ဘယ့္နွယ္ကြာ နားကိုညီးေနတာပဲ၊ဒီမွာ မင္းထက္သိလြန္းတတ္လြန္းလို႕ေလ အံကို တိုေနျပီသိလား။´
`ဒီလိုလုပ္စမ္းပါ ဂူဂဲရ´
`ေမေမေရ သားမွာေလ ေဟာဒီသူငယ္ခ်င္း အေကာင္းစားၾကီးနဲ႕ေနရတာ အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ စားေကာင္းျခင္းမစားပါလားဗ်၊ ဒါနဲ႕ ေရခ်္ိဳးကန္ထဲမွာ ေရရွိေသးလား´
`ေအးရွိေသးတယ္ ျမန္ျမန္ခ်ိဳးကြာ အတန္းမမီဘဲ ေနဦးမယ္´
`ဟုတ္ကဲ့ အဘ´
“ကို ေအာင္ေဇာ္ေထြး ေရက်န္ေသးလားဗ်”
“က်န္ပါ့ဗ်ာ မင္း နွစ္ခါ ေတာင္ ျပန္ခ်ိဳးလို႕ရတယ္။ မင္းက ဒီတခါ အေစာၾကီး နိုးလို႕ပါလားကြ”
“ဟိုေကာင္ ေဒါင္းၾကီး နွိပ္စက္လို႕ပါဗ်ာ”
“ဟဟ မင္းတို႕နွစ္ေယာက္က မတဲ့အတူေန မျမင္ေခ်ာင္းၾကည့္”
“ဟာ ကိုဂူဂဲ ေရခ်ိဳးေတာ့မွာလား က်ေနာ္လဲ အတူခ်ိဳးမယ္ဗ်ိဳ႕”
“လာပါ ေမာင္ေတာက္ရာ ေရတြင္း ငါပိုင္တာမဟုတ္ဘူး”
“ဟဟ ကိုဂူဂဲကေတာ့ လုပ္ျပီ”
“ညက် ဂစ္တာတီး သြားရင္ က်ေနာ့္ ေခၚဦးေနာ္”
“စိတ္္ခ်ပါကြာ စာေတာ့ ၾကည့္ေနာ္ မင္းတို႕ စာေမးပြဲက်ရင္ ငါဖ်က္ဆီးတယ္ျဖစ္ေနဦးမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဗ် ကိုဂူဂဲတို႕လို ဘီတက္ပါေအာင္ လုပ္မွာပါ”
`ေဟး ခ်မ္းခ်မ္းလွျပီ ေအး ေအးလွျပီ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္သည္ ခင့္နာမည္....ဗြမ္း..ဗြမ္း..´
ဂူဂဲက ဒီလိုပဲ ေရခ်ိဳးရင္း အသံအာျပဲနဲ႕ သီခ်င္းေအာ္ဆိုတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိပါသည္။
`ေဒါင္းၾကီးေရ ငါ့ကို ေရလည္းပုဆိုးေလး မ,စပါဦး ငါေမ့သြားလို႕´
`မင္းဘယ္တုန္းကမ်ား သတိရလို႕တုန္း၊ေရခ်ိဳးတိုင္း ဆပ္ျပာ၊တဘက္၊ေရလဲ ဘာမွမပါဘူး ျပီးရင္ သူမ်ားဆပ္ျပာ ယူသံုးမယ္ ငါ့ကိုလွမ္းေအာ္မယ္ ဒါပဲ၊မင္းကိုငါ အဲဒါေတြ မၾကိုက္တာ။စည္းကမ္းရွိရွိေနစမ္းပါကြာ။ အလကားေနရင္း သူမ်ားအေျပာမခံစမ္းပါနဲ႕´
`ေအးပါကြာ၊ ဒါနဲ႕ မင္း ငါ့ကို မနက္ကတည္းက ထိုင္ေဆာ္ေနပါလားကြေဟ ဘာသေဘာလဲ၊ငါလည္း
မင္းရည္းစား ၾကာမခိုရပါလားကြ´
`ဘာမွမဟုတ္ဘူး မင္းရဲ့ ကို႕ယို႕ကားယားအေပါက္ေတြကို ၾကည့္မရတာ ၾကာေနျပီ ၊ခုဟာက ေျပာလက္စနဲ႕မို႕တစ္ခါထဲ လံုးေျပာလိုက္တာ”
“ ဒါေတြထားလိုက္ပါကြာ ခုယူနီေဖာင္းျမန္ျမန္လဲလိုက္ ေရႊယမင္းမွာ စမူဆာသုတ္ တစ္ပြဲေလာက္ ၀င္ဆြဲရေအာင္´
“ေဟး ေဒါင္းၾကီး အသည္းကြဲေနတာဆို ၊ အကိုၾကီးတို႕လည္း လံုးကြဲၾကမယ္ကြာ ဟဟား”
“ကိုေက်ာ္ထင္ၾကီးကေတာ့ ေနာက္ျပီ”
သူတို႕အဆာင္ေလးက ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။ ေမဂ်ာစံုု နွစ္အစံု လူစံုသည္။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ညီအကိုေတြလို ေနၾကသည္။
`ေအး ငါလည္းဗိုက္ဆာေနျပီ၊စကားမစပ္ မင္းမ်က္လံုးေတြ ရဲေနပါလား၊ဘာလည္း ညက မအိပ္ဘူးလား´
`ေအးကြာ ငါလည္း ဆန္နီ႕အေၾကာင္းေတြးျပီး ညညအိပ္မရတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ၊ အရမ္းခံစားရတယ္ကြာ´
`အဲ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ´
`တကယ္ပါ သူငါ့ကို ခုထိ္ကို အေတြ႕မခံေသးဘူးကြာ၊သဲမြန္တို႕အဖြဲ႕ ၀ိုင္းေျပာေပးတာလည္း မရဘူး..”
“ငါလည္း စိတ္ညစ္ပါတယ္ကြာ၊ မင္းတို႕စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႕ ငါဘာသာ တစ္ေယာက္ထဲ ခံစားေနတာ´
`ေအးကြာ အဲဒီကေလးမကလည္း ဒီေလာက္ဆို စိတ္ေျပသင့္ပါျပီ၊ ေတာင္းပန္တဲ့သူကလည္း ေတာင္းပန္ေနတာပဲမဟုတ္လား´
`ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ´
ေျပာရင္းဆိုရင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာၾကသည္။ၾကီးေပါတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ ေရာက္နွင့္ေနၾဲကသည္။
`ဟိုနွစ္ေကာင္ မင္းတို႕စားၾကဦးမွာ မို႕လား ငါတို႕သြားနွင့္မယ္´ ၾကီးေပါက လွမ္းေျပာသည္။
`ေအးၾကီးေပါ ငါတို႕ႏွစ္ေကာင္ ဆြဲခဲ့လိုက္ဦးမယ္´
`ဂူဂဲ ဒီေန႕ က်ဴတိုရီယယ္ရွိတယ္ မဟုတ္လား´
`ေအးဟုတ္တယ္ ပါ၀ါအီလက္ထရြန္းနစ္ေလ ေနာက္ဆံုးအပတ္ပဲ ဒီတစ္ခါေျဖျပီးရင္ျပီးျပီ´
`အကိုတို႕နွစ္ေယာက္ ဘာစားၾကမွာလည္းဗ်´
`စမူဆာသုတ္တစ္ပြဲ၊ထမင္းသုတ္ နွစ္ပြဲ၊က်ဆိမ့္ နွစ္ခြက္ ျပီးေတာ့ ေနျခည္ေဆးေပါ့လိပ္ တစ္ပြဲခ်ကြာ´
ဂူဂဲမွာေနတုန္း က်ေနာ္က ဓာတ္ဘူးထဲမွ ေရေႏြးနွစ္ပန္းကန္ ငွဲ႕ထည့္ေပးလိုက္သည္။
`၀ါး လက္ဖက္ေျခာက္နံ႕ေလးကို သင္းေနတာပဲ ဂူဂဲ သူငယ္ခ်င္း ေရေႏြးအရင္ေသာက္ကြာ ေကာင္းတယ္´
လက္ဖက္ေျခာက္ရနံ႕ေလးသင္းေနသည့္ ေရေႏြးပူပူ တစ္ပန္းကန္သည္ က်ေနာ့္၀မ္းေခါင္းထဲသို႕ အကာအကြယ္မဲ့ စီးဆင္းသြားသည္။ရင္ထဲ ေႏြးေထြးလန္းဆန္းသြားသလိုပါပဲ။ျမန္မာ့ရိုးရာ ေရေႏြးၾကမ္းကိုေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္းႏွစ္သက္ပါသည္။
`ဘယ့္နွယ္လဲ ဂူဂဲ ေရေႏြးၾကမ္းက ဒီေန႕ေတာ္ေတာ္ဂြတ္တယ္ မဟုတ္လား၊ကိုးကန္႕လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ သံုးထားတယ္ကြ ဧကႏၱ မင္းေယာကၡမၾကီး နွစ္လံုးထီမ်ား ေပါက္ထားသလားမသိဘူး´
`ၾကားသြားလို႕ ေျပးေပါက္မွားေနပါဦးမယ္ ေဒါင္းၾကီးရာ´
စားပြဲထုိးေလးလာခ်ေသာ စမူစာသုတ္နဲ႕ ထမင္းသုတ္ပူပူေလးကို နွစ္ေယာက္သား အားပါးတရ စားပစ္လိုက္ၾကသည္။တမနက္ခင္းလံုး ခုန္ေပါက္ေနခဲ့တဲ့ အစာအိမ္လည္း ခုမွပဲ ေက်နပ္စြာ ျငိမ္သက္သြားပါေတာ့သည္။
က်ဆိမ့္ေလးေသာက္ရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကိုယ္စီနဲ႕ ဇိမ္ယူလိုက္ၾကေသးသည္။
`သြားၾကမယ္ေလ´
`လစ္ၾကတာေပါ့၊ ဟာ ေဟ့ေကာင္ ေဒါင္းၾကီး ေရွ႕မွာ ဆန္နီမို႕လား´
`အင္းဟုတ္တယ္´
`တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္လာတာကြ မင္းေတာ့ ဂြင္ပဲ´
`ဒီတခါေတာ့ ေက်နပ္ေအာင္ကို ေတာင္းပန္မယ္ကြာ မင္းေနာက္က ေျဖးေျဖးလိုက္ခဲ့ေတာ့´
ဂူဂဲကို ထားခဲ့ျပီး သူမဆီ လွ်င္ျမန္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ လိုက္သြားမိသည္။
`ဆန္နီ..ဆန္နီ...ေနပါဦး တို႕ စကားနည္းနည္းေလာက္ေျပာခ်င္လို႕´
မၾကားတာလည္း မၾကားခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ေနသလားမသိ သူမကေတာ့ တခ်က္ေလးမွ ငဲ့မၾကည့္ေပ။
`ဆန္နီ တကယ္ခဏေလးပါ အဲဒီလို မလုပ္ပါနဲ႕ လူေတြ႕ေရွ႕ ၾကည့္မေကာင္းပါဘူး။ဒီတစ္ခါပဲ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးအေနနဲ႕ တို႕ကို ေတာင္းပန္ခြင့္ေပးပါ´
သူမ လွပေသာ ေျခလွမ္းေတြကို တံု႕ခနဲရပ္လိုက္သည္။ထို႕ေနာက္ နဖူးေပၚ ၀ဲျဖာက်ေနေသာ ဆန္ႏြယ္စေတြကို ယမ္းခါရင္း က်ေနာ့္ကို စူးစူးရဲရဲေလး ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ခ်စ္သူရယ္ ခုလ္ုိအနီးကပ္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္မရတာ ဘယ္နွစ္ရက္ရွိျပီလဲ။
ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ေနမေကာင္း၍မ်ားလားမသိ မ်က္နွာေလးကေတာ့ နည္းနည္း ျငႈိိးေနသည္။
`ကိုေက်ာ္သူ ဘာေျပာမွာလဲ ေျပာေလ က်မ အတန္းတက္ရဦးမွာ´
`ေဆာရီး ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႕ စဥ္းစားေနလို႕ ဒီလိုေလ ဟုိတေန႕က ကိစၥကို တို႕တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ဒီလို မျဖစ္ေစရဘူးလို႕ ကို ကတိေပးတယ္။တို႕မင္းကို ေတာင္းပန္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္..´
`ဒီကိစၥေတြကို ထားလိုက္ပါေတာ့ ကိုေက်ာ္သူ၊က်မကလည္း ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးလို႕ သေဘာထားျပီး ေမ့လိုက္ပါျပီ´
`တို႕က မွားခဲ့တာဆိုေတာ့ ေတာင္းပန္ရမွေပါ့´
`ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး၊ က်မအားလံုးကို ခြင့္လႊတ္ျပီးသားပါ။က်မသြားမယ္´
`ေနပါဦး ဒါဆို ဟုိေလ တို႕ကို အရင္တုန္းကလို ျပန္ေခၚမွာလား´
`၀မ္းနည္းပါတယ္ အဲဒီကိစၥကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး က်မဆံုးျဖတ္ျပီးပါျပီ၊က်မ ိကုိေက်ာ္သူ႕ကို ခင္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ က်မသြားပါရေစရွင္´
`အဲဒါဆို ဆန္နီ တို႕ကို တကယ္စိတ္မေျပေသးလို႕ေပါ့´
`ရွင္ထင္ခ်င္သလို ထင္နိုင္ပါတယ္´
`အဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲလားဗ်ာ က်ေနာ္တကယ္၀မ္းနည္းပါတယ္၊ က်ေနာ့္ကိုျမင္တိုင္း ိတ္ဆင္းရဲမွာေပါ့ေနာ္
က်ေနာ္ ဆန္နီနဲ႕ ေ၀းရာကို ထြက္သြားနိုင္ဖို႕ ၾကိုးစားပါ့မယ္။ေနာက္ဆို ဆန္နီစိတ္ဆင္းရဲရမွာ မဟုတ္ပါဘူး´
`က်မကလည္း အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္´
သူမသည္ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ အရာအားလံုးကို လစ္လ်ဴရႈလွ်က္ ညင္သာစြာ ထြက္ခြာသည္။က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ေတာင္ေတြျပိဳေနသလို တအုန္းအုန္းခုန္လႈိက္က်န္ေနခဲ့ပါသည္။ကမာၻၾကီး ရုတ္တရက္ ေအးစက္သြားသလိုပါပဲ။
မုန္တိုင္းတိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္လိုပဲ က်ေနာ္ နွလံုးသားေတြ ယိမ္းထိုးက်န္ခဲ့ပါသည္။
`ေဒါင္းၾကီး အဆင္မေျပဘူးလား´
`မင္း ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲကြာ´
`ေပ်ာ့ညံ့တယ္လို႕မင္း ေျပာလဲခံရမွာပဲ ခုငါ ၀မ္းနည္းပက္လက္ကို ငိုပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတယ္´
`ငါနားလည္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ´
အခ်စ္ဆိုေသာခံစားခ်က္သည္ ဤမွ်ေလာက္ ျပင္းထန္လိမ့္မည္ ဟု က်ေနာ္တစ္ခါမွ ၾကိုေတြးမထားခဲ့မိဘူးပါ။
`ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲ ဂူဂဲ ငါ့အတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုပဲ ျဖစ္မွာပါ´
`မင္းတို႕ဥစၥာကလည္း အျပက္အျပက္နဲ႕ တကယ္ နွေခါင္းေသြးထြက္ေနျပီ´
`ဘယ္တတ္နိုင္မလဲကြာ အခ်စ္ဆိုတာ ဖန္တီးလို႕ရတဲ့ အရာတစ္ခုမွ မဟုတ္တာပဲ၊
ငါ ေက်ာင္းဆက္မတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဂူဂဲရာ´
ဆက္ရန္
လင္းေ၀
No comments:
Post a Comment