လူတေယာက္ဟာ စပါးတစ္စီးတစ္ေယာက္ထဲမနိုင္ဘူးဆိုျပီး ထိုင္ျငီးေနလို့မွ မရတာ။
တစ္ေတာင္းခ်င္းနိုင္သေလာက္သယ္ရမွာေပါ့။
ဒါဆို အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ္သယ္ခ်င္တဲ့စပါးတစ္စီးကို သယ္ျပီးသြားမွာပါ။
ဒီလိုပါပဲ ဘဝမွာ ျဖတ္သန္းတဲ့အခါ ျဖစ္ခ်င္တာေတြအတြက္ မျဖစ္နိုင္္ေသးတာေတြ မလုပ္နိုင္ေသးတာေတြေတြးျပီး ပူပန္ေနလို့ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။
ျဖစ္နိုင္တာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာေလးေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပံုမွန္ျကိုးစားလုပ္ေနရင္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ပံုေဖာ္ယူျကရမွာပါပဲ။
မနိုင္ဝန္ေတြကို မထမ္းနိုင္လို့ ပူပန္ေနမည့္အစား နိုင္တဲ့ဝန္ေတြကိုပဲ ျကိုးစားထမ္းျပီး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို့လိုတယ္။
ဘဝမွာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို့လည္း အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။
ေပးကမ္းစြန့္ႂကဲပါ။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ပါ။
သတၱဝါေတြ ေမတၱာထားပါ။
ျပီးေတာ့ ပူပန္မႈေတြကို အေဝးဆံုကိုပို့ထားလိုက္ပါ။
စိတ္ခ်မ္းသာမႈက က်ေနာ္တို့့္ထံ တံခါးလာေခါက္လိမ့္မည္။
ထိုစိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ့အတူ ေအာင္ျမင္မႈေတြက က်ေနာ္တို့ကို လက္ကမ္းျကိုဆိုေနလိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုျကည္ပါသည္။
လင္းေဝ
