အမွတ္တမဲ့
သတိရမႈမွာ
ဘာအေရာင္မွ
စြန္းထင္းမေနခဲ့ဘူး..
သက္ျပင္းတစ္ခါခ်တိုင္း
အသက္တိုရမယ္ဆိုရင္
ငါ..
ဒီေနရာမွာပဲ
လဲက်
ေသဆံုးသြားမယ္
ထင္ရဲ့...
ရုိးရိုးသားသား
၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္
အသက္ငင္ေနတဲ့
ျမက္ပင္ပင္ ၀ါ၀ါေတြရဲ့
မိုးရာသီကို
တမ္းတျခင္းမ်ိဳးနဲ႕
ငါ..
မင္းရဲ့...
ရႊန္းရႊန္းလက္လက္
မ်က္၀န္းေတြကို
မက္ေမာလြမ္းဆြတ္ဆဲပါ...
ျဖစ္နိုင္ မျဖစ္နိုင္
ျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္
ငါ့ဦးေနွာက္က
အဆင္သင့္
မျဖစ္ခဲ့ဘူး..
လြမ္းမယ္ ေဆြးမယ္
အသည္းကြဲမယ္ နာၾကင္မယ္
ငါ့နွလံုးသားက
ၾကိုတင္ မၾကားနိုင္ခဲ့ဘူး...
အခ်စ္ဆိုတာ
ေရြးခ်ယ္လို႕ မရဘူး
ကန္႕သတ္လို႕ မရဘူး
ျပင္ဆင္လို႕ မရဘူး..
..............
..........မရဘူး.....
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
ေျပာသလို
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ
`ၾကယ္တံခြန္ တစ္စင္းကို
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ
တၾကိမ္ပဲ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရသလိုမ်ိဳး
လူတစ္ေယာက္ရဲ့
တစ္သက္မွာ
တစ္ခါပဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
အခ်စ္မ်ိဳး´
အဲဒီလို
အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕
ငါ
မင္းကို
ခ်စ္ခဲ့တာပါ....
ဒါေပမယ့္
ဒါေပမယ့္
..
မေရရာေသးတဲ့
ငါ့ရဲ့
မနက္ျဖန္ေတြမွာ
မင္း.....
ငါနဲ႕အတူ
ရွိမေနေတာ့ဘူးဆိုတာက
ေသခ်ာေနခဲ့တယ္....
ငါကိုင္ေနက်
ေဘာပင္ေလးက
ငါ့ကို ေလွာင္ေျပာင္..
ငါေရးေနက်
စာရြက္ေတြက
ငါ့ကို ျပက္ရယ္ျပဳ
တီးေနက် ဂစ္တာက
အက္ကြဲသံ ထြက္တယ္
ေကာင္မေလးရယ္
ငါ ေသာက္ေနက်
အရက္ေတြက
ခါတိုင္းထက္
ပိုမူးေနသလိုပဲ
ဒီညကစျပီး
ၾကယ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ေၾကြေၾကြ
ငါ..
ဆုမေတာင္းေတာ့ဘူး...
သားထက္ (မံုရြာ)
Nice Poem ..... Go ahead
ReplyDeletehaha thank for ur visiting to my blog
ReplyDelete