သုည

လက္ ဗလာ
ကို္ယ္ ဗလာ
ဘာမွ ပါမလာခဲ့ဘူး...

ေကာင္းကင္က 
ရြာခ်လိုက္လို႕
ကမာၻၾကီးေပၚ 
ေျခခ်ခြင့္ရတဲ့
မိုးေရစက္ကေလး တစ္ပြင့္ဟာ
က်ေနာ္ပါပဲ...

မ်ိဳးေစ့ေကာင္း တစ္ခုအျဖစ္
ေမေမက
က်ေနာ့္ကို
ခ်စ္ျမတ္နိုးစြာ
ေမြးဖြားခဲ့မွာပါ..

ေမေမ တယုတယ
စိုက္ပ်ိဳးျပဳစုခဲ့သမွ်
နုနုလွလွ မရွင္သန္ခ်င္တဲ့
က်ေနာ္ဟာ
ေဟာဒီ 
ေလာကဆိုတဲ့
 ေတာၾကီးျမက္မည္းထဲမွာ
ဆူးေလပင္ေလး တစ္ပင္လို
ဘ၀ကို 
ေႏြရာသီ ဆန္ပစ္ခဲ့ဖူးတယ္...

အဲဒီ 
ဆူးေလပင္ေလးဟာ
ေႏြကို မမႈ
မိုးကို မျဖဳံ
ေဆာင္းကို မေၾကာက္...

အငုိ အရႈိက္
အေပ်ာ္ အျပံဳး
အေလ်ာ္ အစား..
ေလာကဓံ တရားေအာက္
ကိုယ့္ဘ၀ကို ထိုးေဖာက္
ရိုးသားစြာ
ရွႈသန္ေနရဲ့...

အခ်ိန္ဆိုတဲ့
ယႏၱရားအိုၾကီးထဲ
နုပ်ိဳမႈေတြကို
ျမစ္လိုစီးဆင္းၾကရင္း
တကယ္ေတာ့
မင္းေရာ ငါေရာ
အရာရာ အားလံုးဟာ
ေရထဲက အရိပ္ေတြလိုပါပဲကြာ..


လက္ ဗလာ
ကို္ယ္ ဗလာ
ဘာမွ ယူသြားလို႕မရဘူး...
 ကမာၻၾကီးေပၚကေန
ေရခိုးေရေငြ႕ကေလး အျဖစ္
က်ေနာ္
ထြက္ခြာသြားတဲ့ အခါ
က်ေနာ့္အတြက္ ပူေလာင္ခဲ့သမွ်
က်ေနာ့္အတြက္ ခ်မ္းေျမ႕ခဲ့သမွ်
အားလံုးကို
က်ေနာ္
အမွ်ေ၀ခဲ့မွာပါ
ေမေမ...။

လင္းေ၀(မံုရြာနည္းပညာတကၠသို္လ္)