Friday, May 31, 2013

ဒုတိယေျမာက္ နွစ္ပတ္လည္ေန႕....

တကယ္ခ်စ္တဲ့

ခ်စ္သူေတြဆုိတာ

ဘယ္အေျခအေန ျဖစ္ျဖစ္

ဘယ္လိုဘ၀မ်ိဳး ေရာက္ေရာက္

တေယာက္ကို တေယာက္

ေပးဆပ္ေစာင့္ေရွာက္

“ဘ၀”ဆိုတဲ့

အိပ္မက္ကေလးကို

အတူ တည္ေဆာက္ဖို႕

ေရာက္ရွိလာတဲ့

ကမာၻၾကီးထဲက

အရင္းနွီးဆံုး

ဧည့္သည္ နွစ္ေယာက္ပါ...။

ဒီေန႕ေလးဟာ

ခ်စ္သူရဲ့ ေမြးေနျဖစ္သလို

က်ေနာ္တို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕

အခ်စ္ နွစ္ပတ္လည္ေန႕လဲ ျဖစ္ရဲ့..။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ နွစ္

ဒီလိုေန႕မွာ

က်ေနာ့္အတြက္ဆိုျပီး

သူမ ေမေမက

သူမကို

ဒီကမာၻေျမေပၚ

ေမြးဖြားေပးခဲ့တယ္..။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ နွစ္

ဒီလိုေန႕မွာ

သူမဆီက

စကားတခြန္းအတြက္

မိုးမျမင္ ေလမျမင္

ရင္ခုန္စြာ

က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ ဖူးတယ္..။

ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့

သူမဟာ

က်ေနာ့္ ခ်စ္ဇနီးအျဖစ္

က်ေနာ့္ နံေဘး

ေႏြးေထြးစြာ အတူရွိေနရဲ့...။

ဆင္းရဲအတူ ခ်မ္းသာအမွ်

ဆိုးတူ ေကာင္းဖက္

အနိုင္မခံ အရႈံးမေပး

ေလာကဓံ ရက္စြဲေတြၾကား

ခိုင္ခိုင္မာမာ ယုယုယယ

လက္ခ်င္း တြဲထားခဲ့ၾကတာ

ျပကၡဒိန္ နွစ္ခုေတာင္ ျပည့္ခဲ့ျပီေလ...။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

ဘူတာရံုကေလးရဲ႕ အေ၀းမွာ...




ဒီဘူတာရံုကေလးမွာ

ငါတို႕

အတူဆံုခဲ့ၾကဖူးတယ္....

ေလးညိွ ု႕က လႊတ္တဲ့

 ျမားေတြလို

ငါတို႕

ကုိယ့္ပစ္မွတ္ကိုယ္

အတူေျပးခဲ့ၾကစဥ္ကေပါ့...

လဲသူလဲ ကြဲသူကြဲ

ပစ္မွတ္နဲ႕လြဲတဲ့သူက လြဲ...

ျမားခ်င္းအတူတူ

ပစ္မွတ္ေတြက်ေတာ့

မတူခဲ့ၾကဘူး...

ေပ်ာ္ခဲ့ ရယ္ခဲ့...

လြမ္းခဲ့  ငိုခဲ့...

ပ်ိဳျမစ္တဲ့ ျဖဴစင္မႈမွာ

လြတ္လပ္မႈဟာ

အပူပင္ကင္းစြာ ခ်ိဳျမိန္ခဲ့

ဘူတာရံုအိုကေလးက

အားလံုးကို

ၾကိုဆိုခဲ့တယ္....။

ခရီးခ်င္းေတာ့ အတူတူပါပဲ

လမ္းေၾကာင္းခ်င္း မတူေတာ့

ဘူတာရံုကေလးကို

နႈတ္ဆက္

ကို္ယ့္ရထားကိုစီးျပီး

ကိုယ့္ခရီးကိုယ္

ထြက္ခဲ့.....

လြယ္အိပ္ကို အခ်မွာ

ငါတို႕

အဲဒီဘ၀ေတြကို

 ျပန္မရေတာ့ဘူး...

ငါတို႕

အဲဒီ

ဘူတာရံုကေလးဆီ

ျပန္မေရာက္ေတာ့ဘူး........။။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာ တကၠသိုလ္)



Saturday, May 11, 2013

ယံုၾကည္မႈ

တိမ္မွန္း ျမဴမွန္း

မကြဲဘဲ

ေႏြရာသီနဲ႕

မိုးရာသီ

လြဲခဲ့ဖူးတယ္....

ဘ၀ဆိုတာ

တခါတခါ

တိမ္တိုက္ေတြလို

အေျပာင္းအလဲျမန္ျပီး

တခါတခါ

ျမဴေတြလို

ေ၀၀ါးေနတတ္တဲ့

အျဖစ္မ်ိဳး....။

ခ်စ္သူေလးေရ

ငါတို႕ရဲ႕

နံနက္ခင္း အသစ္ကို

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႕

နိုးထလိုက္ရေအာင္...

ေျပာင္းလဲေနတဲ့

တိမ္တိုက္ေတြထဲမွာ

မိုးေရစက္ေတြ

ပါလာတတ္သလို

ေ၀၀ါးေနတဲ့ျမဴေတြေနာက္မွာ

လွပတဲ့ရႈခင္းေတြ

ရွိေနတတ္ပါတယ္....။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

Wednesday, May 8, 2013

...အသိ...



မေန႕က

ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္

ငါတို႕ကို

အျပီးတိုင္နွႈတ္ဆက္

ဒီဘ၀ကေန

ထြက္ခြာသြားတယ္....

ဒီအနွစ္သံုးဆယ္အတြင္း

မင္း

ဘာေကာာင္းမႈေတြျပဳခဲ့လို႕

ဘာ မေကာင္းမႈေတြျပဳသြားခဲ့လဲ..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

ငါ့သူငယ္ခ်င္း

ငေမာင္ တစ္ေယာက္
(ခ်စ္သဲေမာင္-M.T/2000
Monywa GTC)

ေကာင္းရာသုဂတိ

ေရာက္ပါေစလို႕

ငါဆုေတာင္းေပးပါတယ္ကြာ...

ဒီလိုနဲ႕

ငါ့ကိုယ္ငါ

မွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေတာ့

ဟုိတုန္းကတည္းက

မလွခဲ့တဲ့ရုပ္က

ပိုပိုဆိုးလာသလိုပဲ..

ဘယ္အခ်ိန္က

ေပါက္ေနမွန္းမသိတဲ့

ဆံပင္ျဖဴေတြက

ငါ့ေခါင္းေပၚ

ဟိုတစ္စ....ဒီတစ

ငါ့အဖိုး ေျပာသလို

ေျပာရရင္

ေသမင္းကေတာ့

အလံ လာစိုက္ေနျပီထင္ရဲ့...

တကယ္ေတာ့

နုပ်ိဳမႈဆိုတာကလဲ

တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚက

ေၾကာ္ျငာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္

ၾကာရွည္မခံလိုက္သလိုပဲ..

ပါးေရ တြန္႕ေနတဲ့ အျပံုးေတြက

ငါတို႕ရဲ့ဇရာကို ဖုံးကြယ္မထားနိုင္ေတာ့ဘူးေလ...


လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

Monday, May 6, 2013

...ပန္းတပြင့္ရဲ႕ စ်ာပန...

အကိုတစ္ေယာက္အတြက္ ခံစားေရးဖြဲ႕ထားတာပါ

...ပန္းတပြင့္ရဲ႕ စ်ာပန...

ျပကၡဒိန္စာရြက္ေတြသာ

စကားေျပာတတ္ၾကမယ္ဆိုရင္

က်ေနာ္တို႕နွစ္ေယာက္ရဲ့

လမ္းခြဲျခင္း

အထိမ္းအမွတ္အတြက္

ကဗ်ာဖြဲ႕ျပီး

ရြတ္ဆိုေပးၾကမယ္ထင္ရဲ့..

က်ေနာ့္ကို

အျပစ္တင္သံေတြဟာ

သူမရဲ႕

က်ေနာ့္အေပၚ စိတ္ကုန္မႈကို

ျပသေနသလိုပါပဲ...

အခ်စ္ဆိုတာ

သူမအတြက္ေတာ့

နွစ္ၾကာရင္

ပ်က္စီးသြားတတ္တဲ့

အနွစ္မဲ့ စိတၱဇနာမ္တစ္ခုပဲ

ျဖစ္ခဲ့မယ္ထင္တယ္...။

ေျခြလို႕ ေၾကြသြားခဲ့သလား

ေၾကြခ်င္လို႕ ေၾကြသြာခဲ့သလား

က်ေနာ္ အႏွစ္နွစ္အလလ

စို္က္ပ်ိိဳး ယုယခဲ့တဲ့

အျမတ္နိုးဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ဟာ

က်ေနာ့္ရင္ခြင္ကို

ဖြင့္ဖ်က္

တပါးသူ ရင္ခြင္ထက္

ဆင္းသက္ ေၾကြလြင့္သြားခဲ့ျပီေလ...။

သစၥာမဲ့ သူမို႕

မလြမ္းေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္

ဘ၀မွာ

တစ္ခါ ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္

ဆိုတာကိုေတာ့

က်ေနာ္ အမွတ္ရေနမိဦးမယ္

ထင္ရဲ့....။

လင္းေ၀ ( မံုရြာနည္းပညာမိသားစု)

...ခ်စ္သူပန္ဖို႕....



နွလံုးသားကို

ဟင္းလင္းဖြင့္

ရဲရင့္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႕

ဘယ္ကမာၻမွာမွ

မပြင့္ခဲ့ဖူးေသးတဲ့

အလွဆံုးပန္းတပြင့္

ခ်စ္သူအတြက္

ခူးဆြတ္ေပးခ်င္တယ္...။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာ တကၠသိုိလ္)

...အတၱမဲ့ ေန႕သစ္...



ငါ့အတၱကို ငါရုိက္ခ်ိဳး

မိုက္ခဲ့သမွ်အတြက္

ေဟာဒီ

လင္းလက္လာတဲ့

အသိတရားေရွ႕မွာ

ဒူးေထာက္အညံ့ခံ

ငါ့သံသရာကို

ခတ္ျမန္ျမန္ေလး

ခ်ံဳ႕လိုက္ပါရေစ...။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)

...လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ား...



ဘယ္ “ေန႕” လဲ...

ဘယ္ “ည” လဲ...

ဘယ္ “အခ်ိန္” လဲ....

ငါတို႕ မသိနိုင္တဲ့

ေန႕စြဲတစ္ခုမွာ

ငါတုိ႕

အသက္ရွဴျခင္းေတြအားလံုးဟာ

ရပ္တန္႕သြားၾကမွာပါ...။

ဘယ္လို ေရာဂါမ်ိဳးေတြက

ငါတို႕ကို နွိတ္စက္

ဘယ္သုႆန္မွာ

ျမႈပ္နွံမွာၾကမွာလဲ...

ဒါကလဲ

ငါတို႕ ဖြင့္ဖတ္ခြင့္မရွိတဲ့

မရဏမင္းလက္ထဲက

ပေဟဠိဆန္မႈ တစ္ခုပါပဲ...။

ငါတို႕ဟာ

ဘယ္ကို သြားရမယ္မွန္းမသိတဲ့

သံသရာရဲ႕

မ်က္ကန္းခရီးသည္မ်ား...

အခ်စ္ ၊ အလြမ္း ၊ အမုန္း....

ေလာဘ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ...

အနိုင္အရႈံး အနိမ့္အျမင့္...

ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္

ေလာကဓံ ၀ဲဂယက္ထဲ

အိပ္မက္ အတုေယာင္ေတြနဲ႕

လမ္းေပ်ာက္ရင္းပ..

ဒီလိုနဲ႕

ဒီခရီးကို

ထက္၀က္က်ိဳးလုလု

အမႈမွတ္မဲ့စြာ

စီးဆင္းခဲ့ျပီးျပီ..။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာ တကၠသိုလ္)

...လြမ္းတယ္..အေမ...



မိုးေရေတြ

ရႊဲရႊဲစိုစို

ရြာတဲ့ေန႕ေတြဆိုရင္

သား

အေမ့ရြာကေလးကို

လြမ္းတယ္....အေမ...။

ငယ္ငယ္တုန္းက

မိုးထဲေရတဲ

သားကိုယ္တိုင္

ၾကံုးၾကံဳးကန္ခဲ့ဖူးတဲ့

ေဘာလံုးကေလးလို

သား

အေမ့ရင္ခြင္ကေန

လြင့္စင္သြားခဲ့တာ

မိုးရာသီ

ဘယ္နွစ္ခုေတာင္

ရွိခဲ့ျပီလဲ...။

လင္းေ၀ (မံုရြာနည္းပညာတကၠသိုလ္)